Onlangs publiceerde The New Yorker een lang artikel over loting: Politics Without Politicians. Hierin staat de van oorsprong Franse, maar in de VS woonachtige politicologe Hélène Landemore centraal. Landemore is een groot deel van haar leven bezig geweest met de vraag: "Waarom doen individuen het goede?" Daar kwam op een gegeven moment een vraag bij: "Waarom doen gróepen mensen het goede?"
Op een gegeven moment kwam Landemore aan een Amerikaanse universiteit in aanraking met het jurytheorema van Condorcet. In het kort houdt dit theorema in dat, als het zo zou zijn dat elk individu een nét iets grotere kans heeft een 'juiste' dan een 'onjuiste' beslissing te nemen, de kansen op een 'juiste' beslissing van een groep toenemen naarmate de groep groter is. Markies de Condorcet bedacht dit theorema in 1785. Verder terug in de geschiedenis zien we dit theorema min of meer al bij Aristoteles: "Hoewel elk individu los slechter zal oordelen dan een deskundige, zullen zij samen als groep beter oordelen, of tenminste net zo goed oordelen, als een deskundige."
Het jurytheorema van Condorcet werd in de jaren zestig van de vorige eeuw herontdekt, wat een nieuwe golf van belangstelling voor de wisdom of crowds teweegbracht. Landemore nu vroeg zich af waarom dit theorema niet veel duidelijker als argument voor democratie wordt gebruikt. Lees meer over de theoretische zoektocht van Hélène Landemore en over haar boek in wording, Open Democracy, in het artikel in The New Yorker.
Zie ook, op deze site:
- Hélène Landemore: 'demofobie in Amerikaanse grondwet'
- Hélène Landemore: maak gelote burgers beslissingsbevoegd
En verder:
Open Democracy: Reinventing Popular Rule for the Twenty-First Century | Amazon.com
auteur: Hélène Landemore, 13 oktober 2020